Het mysterie van het leven is een eindeloze zoektocht naar waarheid, naar houvast. Wat betekent het eigenlijk dat we hier tijdelijk in deze onmetelijke cosmos ronddwalen op een kleine planeet, die weer om de zon draait, en die weer deel uitmaakt van iets nog veel groters?
Moeilijke vragen waar ik lang antwoorden op zocht. Ik vond ze in ieder geval niet in boeken die voor mij veel te fantastische verhalen verkondigde van gebeurtenissen in een tijd lang geleden. Verhalen worden aangedikt en boeken herschreven, nog maar te zwijgen over de corruptie die ongetwijfeld invloed had op wat er wel of niet in bepaalde boeken gezet moesten worden. En hoe zit het met interpretatie? Twee mensen kunnen hetzelfde meemaken maar een totaal verschillend verhaal vertellen.
Ik geloofde niet perse in God, maar wel in iets “groters”dan wij mensen. Wellicht was dit omdat ik ook maar mijn houvast in iets zocht. Op deze vage manier had ik toch mijn steunpilaar.
Toen mijn dierbare abrupt uit het leven werd genomen voelde dat als een donderslag bij heldere hemel. Het idee van een plek in de lucht waar dierbare overledenen op je wachten kon ik maar moeilijk bevatten. Ik was vooral heel boos, boos op het leven, boos op God. Ik voelde me in de steek gelaten. Ik wilde er ook niks meer mee te maken hebben. Voor mij was iets alleen maar echt als ik het gezien of ervaren had.
In de tijd erna bleef ik nadenken over het leven en haar mysterie. Ik vond mijn heil in het boeddhisme, deze schetste namelijk de mogelijkheid om verlichting te ervaren, nu, hier op dit moment en in dit leven. Het onderzoeken waard leek mij.
Ik kon mij wel vinden in deze beoefening op het meditatiekussen, een beetje ontspannen zitten en kijken naar mijn gedachten. Best wel leuke inzichten over mezelf en soms leek ik in een soort “bliss” terecht te komen. Een soort mini verlichtingsmomentje zegmaar, maar dan voor een paar minuten. Enkele stilte retraites met meditatie gaven mij levenslessen in tevreden zijn met minder, en met wat er is. Het was een bevredigende praktijk die me enigszins stabiliteit verschafte in de alledag.
Maar het zen-boeddhisme waar ik me toendertijd mee bezig hield had evenmin een antwoord op de vraag: Wat gebeurt er met ons na het sterven? “We weten het niet” was het onbevredigende antwoord. Ik had voor mezelf daarom de overtuiging gecreeerd dat als ik vandaag zou sterven het in ieder geval allemaal de moeite waard was geweest. Ik had tenslotte best een mooi leven gehad. Een goede mentale constructie die me weer wat rust gaf.
Na enige tijd werd ik gefascineerd door psychedelica en de wetenschappelijke onderzoeken die wereldwijd hier naar worden gedaan. Het mysterie van het leven had ik tenslotte nog steeds niet opgelost , en wie weet zou dit wel eens de antwoorden kunnen verschaffen waar ik diep van binnen nog steeds naar hunkerde. In de documentaire “Psychedelica” op Gaia (https://www.gaia.com/series/psychedelica) werden psychedelica breed besproken door wetenschappers, onderzoekers, sjamanen en patiënten die hun ervaringen en resultaten delen.
Toen ik zelf ging reizen met psychedelica kwam ik tot het inzicht dat mijn bewustzijn iets veel groters is dan wat ik tot nu dacht. Bewustzijn verruimde zich, ik begon te ervaren dat wat ik tot nu toe als “echt”, “waar” of “waarheid” had bestempeld helemaal niet zo vast staat als ik dacht. Realiteit is relatief. Perceptie afhankelijk. Mijn geest verruimde zich, wat betekent dat er letterlijk meer ruimte ontstond in mijn visie, meningen, oordelen en kijk op de wereld, de mensen en vooral mijzelf. Door deze verschuiving werd ik me ook veel bewuster van mijn gevoelens, emoties en lichamelijke sensaties.
Tijdens de vele sessies die volgden kwam ik het donker en het licht tegen. De schaduwkanten en mooie kanten van wat ik dan bewustzijn noem. Ik zag in dat ik, jij en wij allemaal bewustzijn ZIJN. Ons lichaam, met ons levensverhaal is slechts de droom die wij leven in de dualiteit en wat ons het idee geeft dat we afgescheiden zijn. Dit heb ik meermaals ervaren tijdens een ceremonie met psychedelica. Een verbinding met de Bron, het Licht, God, of hoe je het ook wilt noemen is een ervaring van eenheid die velen met mij ook hebben ervaren.
Misschien is het allemaal moeilijk te bevatten als je zelf deze ervaringen (nog) niet hebt gehad. Neem vooral mijn waarheid niet zomaar aan. Ik weet alleen dat ik antwoorden heb gekregen op wat levensvragen. Er zijn alleen wel 100 nieuwe vragen voor in de plaats gekomen. Maar goed, dat is misschien ook wel het leuke.
Dus de vraag: wat geloof ik nou? Ik hoef niks te geloven, ik weet. Want ik heb mijn eigen ervaringen.
Ik geloof wel dat ieder mens de vrijheid heeft om zijn eigen waarheid te (onder)zoeken en spiritualiteit te belijden op een manier die voor hem/haar past. Uiteindelijk leiden alle religies, godsdiensten en stromingen naar dezelfde conclusie. We zijn allemaal: Licht, Liefde en Eenheid.
En het mooie is, ook al JOUW antwoorden zijn te vinden op de weg naar binnen, als je gaat met heel je hart.
Zoek en gij zult vinden
Mooie reis gewenst!
Reactie plaatsen
Reacties